I
Dramaturgia polskiego teatru lalek, Warszawa 2013, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza, ss. 384, il. 118, English summary.
Istotą książki Dramaturgia polskiego teatru lalek jest próba sproblematyzowania zagadnienia „lalkowości” wybranej grupy dramatów i scenariuszy teatralnych.
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza skupia uwagę na oryginalnych sztukach pisanych przez polskich autorów świadomie i celowo dla teatru lalek, tak dramatopisarzy dawnych (Maria Kownacka, Jan Ośnica, Jan Wilkowski), jak i najmłodszych (Marta Guśniowska, Robert Jarosz, Malina Prześluga). Druga część stawia sobie za cel tropienie „lalkowości” w adaptacjach tekstów niedramatycznych (głównie epickich, np. baśni na przykładzie Czerwonego Kapturka w sześciu różnych wersjach) oraz tekstów dramatycznych nie pisanych dla teatru lalek, ale przez tenże teatr zaanektowanych, jak utwory Witkacego, Różewicza, Gombrowicza, Shakespeare’a, Moliera, Kafki, Schulza i innych. Pytamy zarówno o to, co „lalkowego” dostrzegł adaptator w utworze wyjściowym, jak i o to, czy sięgnięcie po lalki wniosło coś nowego do jego interpretacji.
Zamieszczony na końcu książki Mały słownik dramatopisarzy obejmuje biogramy autorów sztuk lalkowych omawianych czy wzmiankowanych w książce.
