Jan Wilkowski, Spowiedź w drewnie. Dramaty, wybór i wstęp Halina Waszkiel, opracowanie tekstów Grzegorz Kowalski, IBL PAN, Warszawa 2020, ss. 536; seria „Dramat polski. Reaktywacja”, redaktorzy naukowi serii Artur Grabowski i Jacek Kopciński.
Jan Wilkowski (1921-1997) – aktor, reżyser, dramatopisarz, scenarzysta teatralny i telewizyjny, dyrektor teatru, plastyk (grafik), pedagog akademicki, współtwórca lalkarskiego szkolnictwa wyższego, legenda polskiego teatru lalek. Artysta wszechstronnie utalentowany, którego osobowość odcisnęła głębokie piętno na polskim teatrze animacji. Dramaturgia Wilkowskiego, adresowana zarówno do widzów dziecięcych, jak i dorosłych, nadal inspiruje ludzi teatru, nie tylko lalkarzy.
Sztuki Jana Wilkowskiego należą do pogranicza literatury i sztuki scenicznej, zwłaszcza lalkarskiej. Artysta myśli teatrem jako całością, traktując słowo jako część składową wielotworzywowego dzieła. Kształt plastyczny animantów, scenografia, światło i muzyka, ruch sceniczny, współobecność lalki i żywego aktora, stanowią jedność, wyobrażoną już na etapie tworzenia scenariusza. Świadczą o tym obszerne didaskalia, ułatwiające czytelnikowi orientację w autorskim zamyśle inscenizacyjnym. Zapisując słowa, Wilkowski „pisze teatr”.
W tomie zamieszczono dramaty: Guignol w tarapatach (współautor: Leon Moszczyński), Zaczarowany fortepian, O Zwyrtale muzykancie, czyli jak się stary góral dostał do nieba, Tymoteusz Rymcimci, Tygrys Pietrek (współautor: Hanna Januszewska), My i krasnoludki, Spowiedź w drewnie, Muzyka na cztery drzewa i fletnię Pana, Kukły i ludzie.
Wybór dramatów uzupełniają: spis teatralnych, telewizyjnych, filmowych i estradowych realizacji tekstów dramatycznych oraz scenariuszy Jana Wilkowskiego, jak również nota edytorska oraz biogram artysty.
